تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت به خود و احساس ارزشمندی در فرزندان معتادان وابسته مواد مخدر خودمعرف مرکز ترک اعتیاد

مقدمه: اعتیاد پیچیده‌ترین پدیده اجتماعی جوامع مختلف انسانی تلقی می‌شود که با وجود رشد علم و آگاهی افراد درباره آن، در حال افزایش است. هدف تحقیق حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت به خود (خوددلسوزی) و احساس ارزشمندی در فرزندان معتادان وابسته مواد مخدر خودمعرف مرکز ترک اعتیاد شهر هشتگرد بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق، نیمه‌آزمایشی است. جامعه آماری پژوهش 50 نفر از فرزندان مراجعه‌کنندگان به مرکز ترک اعتیاد بودند که از این تعداد 20 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه 10 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری تحقیق را پرسش‌نامه استاندارد خودارزشمندی CSWS کروکر و مقیاس خوددلسوزی نف تشکیل دادند. داده‌های استخراج‌شده با ‌استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تجزیه‌و‌تحلیل شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش شفقت به خود فرزندان معتادان وابسته به مواد تأثیر داشته است. با درنظرگرفتن مجذور اتا، می‌توان گفت که 7/85 درصد از این تغییرات ناشی از تأثیر مداخله یا درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بوده است. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودمهربانی در فرزندان معتادان وابسته به مواد تأثیر دارد (001/0 ≥ P). نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت به خود و احساس خودارزشمندی تاثیر داشته است؛ لذا با توجه به تأثیر اعتیاد بر خانواده و فرزندان افراد مبتلا به اعتیاد نیاز به درمان تخصصی احساس می‌شود که با توجه به ماهیت درمان پذیرش و تعهد می‌توان از این روش درمانی برای بهبود شرایط بهره جست.