Verruigt de Boschplaat? 52 jaar vegetatie-ontwikkeling op een onbeweide kwelder

De Nederlandse kwelders zijn van zeer grote internationale betekenis. Dit geldt zeker voor de Boschplaat op Terschelling die in 1970 de status van Europees Natuurreservaat kreeg. Tot 1929 bestond de Boschplaat uit een onbegroeide zandplaat met daarop vijf door kreken gescheiden duincomplexen. Bij storm was het gebied toegankelijk voor de Noordzee. Daaraan kwam tussen 1931 en 1937 een einde door de geleidelijke aanleg van de bijna 8 km kilometer lange ‘stuifdijk’, een kunstmatige zeereep. Daardoor kon alleen de Waddenzee dit gebied bij hoogwater nog overspoelen en er slib afzetten waardoor een uitgestrekt kweldersysteem ontstond. Afgezien van een klein deel werd het gebied niet beweid. Aan de hand van permanente transecten is te zien hoe de vegetatie zich na een halve eeuw heeft ontwikkeld, zoals bv. kweldergras, slijkgras, zeealsem, zeekweek en zandhaver