Metal (Çelik) Kullanım Yoğunluğu Hipotezinin Türkiye Ekonomisi İçin Sınanması

Celik tuketimi ile ekonomik kalkinma birbirleriyle yakindan iliskili oldugu icin celik tuketim miktarinin bir ulkenin sanayilesme evreleri boyunca sanayilesmesinin bir gostergesi olarak kabul edilebilecegi ifade edilmektedir (Huh, 2011). Ikinci Dunya Savasi sonrasinda dunya metal tuketimi hizli bir sekilde artmis ve metallerin arzi hakkinda ve yakin gelecekte tukenmesi yonundeki endiseleri ortaya cikarmistir (Warell, 2014). 1970’lerde, metallerin gelecekteki talebine iliskin tahmin cabalari surerken Uluslararasi Demir ve Celik Enstitusu (1972) ve Malenbaum (1973) boyle bir tahminde kullanilmak uzere basit ama etkin bir yontem olarak Metal Kullanim Yogunlugu Hipotezi’ni onermislerdir. Bu hipotez, reel GSYIH birimi basina tuketilen metal miktari olarak olculen metal kullanim yogunlugunun kisi basina reel gelir ile olculen ekonomik kalkinmanin bir fonksiyonu oldugunu savunmaktadir (Guzman vd., 2005). Bu calismanin amaci, zaman serisi metotlari kullanarak, Turkiye ekonomisi icin metal (celik) kullanim yogunlugu hipotezini 1955-2013 donemini kapsayan veri seti ile sinamaktir. Analizde kullanilan veri seti ve ekonometrik yontemler, gelir ve celik tuketimi arasinda uzun donemli bir iliskinin olduguna yonelik sonuclar ortaya koymaktadir.