Mario Nuti (1937–2020)

Wspomnienie to jest poświecone wybitnemu ekonomiście wloskiego pochodzenia Domenico Mario Nutiemu, ktory znaczną cześc doroslego zycia spedzil w Cambridge, ale ktorego ukochanym punktem odniesienia i przedmiotem badan naukowych byla Polska. Zaczynal od prowadzonych pod kierunkiem Michala Kaleckiego studiow nad polską metodyką rachunku efektywności inwestycji, wyjątkową w owczesnym bloku radzieckim. Kiedy z Warszawy przeniosl sie do King’s College University of Cambridge, kontynuowal studia nad rachunkiem efektywności, pilnie śledzil polskie i inne reformy gospodarcze, ale mial zarazem coraz wiekszy wklad w krytyke wspolczesnej ekonomii glownego nurtu – co jest przedmiotem cześci drugiej tego szkicu. W cześci trzeciej omawiam dorobek Nutiego w latach pracy w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim oraz w DG II Komisji Europejskiej. Dla polskiego czytelnika szczegolnie interesująca moze byc cześc czwarta, przedstawiająca jego bezpośredni i intelektualny udzial w polskich reformach gospodarczych, zwlaszcza okres jego bardzo bliskiej wspolpracy z dwukrotnym wicepremierem i ministrem finansow Grzegorzem W. Kolodko. Mario Nuti uwaznie studiowal rozne typy socjalizmu – byl bezkompromisowym krytykiem jego bolszewickiego wydania. Nigdy nie tracil przekonania, ze socjalizm demokratyczny ma sens i moze byc realizowany w gospodarczej i politycznej praktyce. W obliczu stale nowych wyzwan gospodarczo-spolecznych i problemow technicznych szukal socjalistycznych odpowiedzi prowadzących do systemu, ktory bylby bardziej sprawiedliwy i zapewnial rownośc szans. Przez cale zycie byl ideowym i zarliwym socjalistą. Moglby byc ikoną dla wspolczesnych socjaldemokratow, gdyby tacy jeszcze sie gdzieś zabląkali.