عوامل پیشبینی کننده رفتارهای مرتبط با سلامت دهان و دندان در بیماران مبتلا به دیابت با استفاده از مدل ارتقای سلامت پندر

مقدمه : شناسایی عوامل تأثیرگذار بر اتخاذ رفتارهای بهداشت دهان در بیماران دیابتی گامي كليدي در ارتقای سلامت دهان است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر تعیین عوامل پیش‌بینی کننده رفتارهای بهداشت دهان در دیابتی‌ها با استفاده از الگوی ارتقای سلامت پندر بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی و مستمر، 256 بیمار دیابتی بطور داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه خودگزارشی محقق‌ساخته با هدف اندازه‌گیری سازه‌های مرتبط با الگوی ارتقای سلامت پندر در حوزه سلامت دهان و دندان در بیماران دیابتی به کار گرفته شد. در پایان، داده‌ها با استفاده از آزمون‌ آنالیز واریانس یک‌طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ارزیابی شدند (α=0/05). يافته ‌ ها : فراوانی رفتار مسواک زدن در بیماران 0/73±1/14 بار در روز بود. با افزایش سطح تحصیلات، رفتارهای خودمراقبتی بهداشت دهان ( r= 0/118)، منافع درک شده ( r= 0/107) و تعهد به عمل ( r= 0/130) افزایش یافت. به استثنای ارتباط بین سازه هنجارهای بین فردی، الگو سازی بین فردی با بهداشت دهان و خود کارآمدی با احساس منفی و منافع درک شده، همبستگی همه‌ی متغیرهای مدل پندر با بهداشت دهان معنی‌دار بود‌. سازه‌‌های مدل %48/3 واریانس رفتار بهداشت دهان را در بیماران دیابتی پیش‌بینی نمود. نتیجه ‌ گیری : در طراحی مداخلات آموزشی در حوزه‌ی بهداشت دهان و دندان بیماران دیابتی، بر شناسایی موانع و علل ضعف خود کارآمدی و استراتژی‌های ارتقای آن و پررنگ‌سازی نقش سازه تعهد برای عمل به منظور اثربخشی حداکثری برنامه‌های آموزشی تأکید مي‌شود. کلید واژه‌ها: بهداشت دهان، دیابت شیرین، خودکارآمدی، نگرش، آموزش بهداشت.