Tegen revoluties in de taalkunde

Van de Velde en van der Horst beweren dat de taalwetenschap in eencrisis verkeert: het vak zou vrijwel tot stilstand zijn gekomen omdater de laatste decennia geen grote ‘doorbraken’ zouden hebben plaatsgevonden.Ze pleiten voor meer interdisciplinaire samenwerking,vooral met de natuurwetenschappen. Deze bijdrage stelt daar tegenoverdat er wel degelijk belangrijke vooruitgang is geboekt, vooraldoor de unificatie van verschillende deelgebieden van de taalkundeen beredeneert dat de wens voor voortdurende ‘revolutie’ van buitenschadelijk is voor het vak. Het is belangrijker dat meer mensen probereneen overzicht van het gehele vak te krijgen.Van de Velde and van der Horst claim that there is a crisis within linguistics:the field would have all but come to a standstill, as there areno great ‘breakthroughs’ to be reported. They argue in favour of moreinterdisciplinary collaboration, in particular with the sciences. Thiscontribution claims instead that there has been significant progress,mostly from unification of different subfields in linguistics, andargues that the wish for constant ‘revolution’ from outside is damagingto the field. Instead, It is more important that more people try tohave an overview of the field as a whole.