پیشبینی رفتارهای خود تخریبگرانه بر اساس تحمل پریشانی هیجانی در افراد در حال بهبودی مواد افیونی

این پژوهش با هدف بررسی پیش­بینی رفتارهای خود تخریب­گرانه بر اساس تحمل پریشانی هیجانی در مردان در حال بهبودی مواد افیونی انجام شد. پژوهش توصیفی از نوع هم­بستگی بود. جامعه­ی آماری پژوهش حاضر را تمامی 421 معتاد به مواد افیونی و در حال بهبودی دارای پرونده در 5 مرکز دارو درمانی دولتی و خصوصی شهر گرگان که 2 ماه روند ترک و سم­زدایی را به طور مستمر دنبال کرده­اند، در سال 1397 تشکیل دادند. با توجه به فرمول کوکران در سطح 05/0 با پیش برآورد تعداد 201 معتاد در حال بهبودی به روش تصادفی ساده با توجه به پرونده­ها از بین مراجعه­کنندگان به مراکز جهت دریافت دارو انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده­ها شامل: پرسشنامه­ی تحمل پریشانی هیجانی سیمونز و گاهر(2005) و پرسشنامه­ی رفتارهای خود تخریب آقامحمدیان، مردایان و باانصاف(1388) بود. یافته­ها نشان داد که هم­بستگی منفی معناداری بین خرده مقیاس­های تحمل پریشانی هیجانی با رفتارهای خود تخریب­گرانه در مردان در حال بهبودی مواد افیونی وجود دارد. همچنین  پیش­بینی رفتارهای خود تخریب­گرانه بر اساس تحمل پریشانی هیجانی در مردان در حال بهبودی مواد افیونی انجام گردید. با توجه به نتایج پژوهش به طور کلی می­توان بیان نمود که هیجانات کنترل نشده در گروه افراد در حال بهبودی از مواد افیونی نقش اساسی در گرایش آنان به انجام رفتارهای خود تخریب­گرایانه مانند اعتیاد دارد.