Kabozantynib w leczeniu chorych na zaawansowanego raka wątrobowokomórkowego

Rak wątrobowokomorkowy (HCC) jest szostym co do czestości wystepowania nowotworem zlośliwym na świecie, przy czym liczba zachorowan stale wzrasta i obecnie wynosi okolo 850 000 rocznie. U wiekszości chorych nowotwor rozpoznaje sie w zaawansowanym stadium, co wynika — przede wszystkim — z braku wczesnych objawow choroby. W przeciwienstwie do innych nowotworow zlośliwych u ludzi, czynniki ryzyka zachorowania na HCC są dobrze poznane. U wiekszości chorych nowotwor rozwija sie w wątrobie marskiej, a wyjątek stanowi postac wloknisto-blaszkowata pojawiająca sie w zdrowej wątrobie. Hepatokarcynogeneza jest zlozonym, wieloetapowym procesem, w ktorym dochodzi do zaburzen wielu szlakow przekaźnictwa wewnątrzkomorkowego, co w konsekwencji prowadzi do zroznicowanego obrazu biologicznego choroby. W czasie zycia plodowego komorki wątrobowe produkują wiele czynnikow, na przyklad czynnik wzrostu naskorka (EGF), czynnik wzrostu środblonka naczyn (VEGF) lub plytkopochodny czynnik wzrostu (PDGF), ktore odgrywają znaczącą role w organogenezie. U doroslego produkcja wielu z nich sie zmniejsza lub nie istnieje. W wyniku uszkodzenia narządu (np. po urazie) hepatocyty podejmują ich synteze. W przewlekle uszkodzonej wątrobie dochodzi do rozregulowania stalej produkcji tych czynnikow, co w konsekwencji prowadzi do hepatokarcenogenezy. Zrozumienie patogenezy HCC umozliwilo stworzenie lekow, ktore mogą ingerowac bezpośrednio w szlaki molekularne związane ze wzrostem i progresją choroby nowotworowej. Lekiem o udowodnionej skuteczności jest kabozantynib (doustny inhibitor kinazy tyrozynowej), ktory jest ukierunkowany na receptory VEGF, MET i AXL. Moze on byc rozwazany u chorych na HCC z progresją choroby, po jednej lub dwoch liniach leczenia systemowego (np. po terapii sorafenibem). Stosowanie kabozantynibu w leczeniu chorych na zaawansowanego HCC poddano ocenie w prospektywnym badaniu klinicznym III fazy, w ktorym stwierdzono wydluzenie czasu calkowitego przezycia (OS) i czasu przezycia wolnego od progresji choroby (PFS) w porownaniu z pacjentami otrzymującymi placebo. W świetle wynikow tego badania zastosowanie kabozantynibu stanowi szanse na dalszą poprawe wynikow leczenia chorych na zaawansowanego HCC.