Türk Şiirinin İki Zirvesi: Ahmet Muhip Dıranas ve Bahattin Karakoç’tan Türkiye'nin Zirvesi Ağrı Dağı'na Sesleniş

Cumhuriyet doneminin onemli isimlerinden, ‘… siirimizin uc Ahmet’inden biri’ Ahmet Muhip Diranas’in (1909-1980) tamami 178 misralik; Agri dagi karsisinda duymus oldugu hayranlik, tapinma, yilginlikla beraber gam, nese, hasret gibi duygu ve dusuncelerini anlatan uzun siiri AĞRI ile yakin donem onemli sairlerimizden Bahaettin Karakoc’un (1930-2018) 72 misradan olusan AĞRI DAĞI isimli mistik siiri, konu ve tema edindikleri ‘Turkiye’nin catisi’ olan Agri Dagi kadar heybetli, etkileyici ve uzun soluklu siirlerdir.  Her iki sairde de, pastoral bir duyarlilik icinde yuce dagi dogrudan dogruya gozleyen veya heybeti karsisinda yucelmek, benzemek, ozdesleserek dileklerini soyleyen ve gecmisten gelecege Anadolu’yu degerlendiren bir bakis acisi sozkonusudur. Nitekim kirk yil arayla yazilmis her iki siir; memleket tabiatina ve insanina bakarak kulturel derinlikle onu yucelten bir soyleyisin icinden, literaturde onemli yer tutan ‘Agri Dagi’ siirleri kulliyatinda farkli ozellikleriyle ayricalikli bir yere sahiptirler.  Diranas, Agri’nin yuceligi, heybeti ve ihtisami karsisinda kendi aczini, icine dustugu beseri zaaflari, gunah, korku ve endiselerini ortaya koyarak, dag ile benligi arasinda olusan tezadi dile getirirken bunu tum insanliga tesmil etmis, siirine cografyadan hareketle beseri bir mana kazandirmistir.  Karakoc’un Agri’yi hayranlikla seyredisin ardindan, ‘Yerle gok arasi bir sirli dugum’ olarak anlatmaya calisirken; ic âleminde olusan duygular, en az onun kadar buyuk, yuce ve ihtisamlidir. Bu sevk ve heyecan kismen sairin mistik yapisindan kaynaklanmakla beraber, mensubu oldugu kulturun ve inancin temel degerlerine icli bir sevgiyle bagli olmasiyla izah edilebilir, mahiyettedir.  Tabiat ve cografya kadar hayati, tarihi ve kulturu yerli ve milli acilimlarin oruntusunde isleyen duygu, dusunce, felsefe, hayranlik ve boyun egis gibi temalarin esliginde, insanlik tarihinin varolussal sancisi ve ‘agri’si, evrensel bir kusatma ile bu siirlerde en guzel ifadesini bulmustur, diyebiliriz.