SOSYAL HİZMET UYGULAMALARINDA EKOPSİKOLOJİYİ DÜŞÜNMEK

Insanligin doga ve cevre ile kurdugu iletisimin ve etkilesiminin tarihsel bir surece dayandigini ve sureklilik barindirdigini soylemek mumkundur. Bireylerin bedensel, ruhsal, bilissel ve sosyal iyilik halleri yasadiklari cevre ile dogrudan iliskilidir. Bu iliski doga ve insanin aktif-pasif konumlarindaki degisikliklerle de karakterizedir. Tam bu noktada, insan ve cevre arasindaki etkilesime odaklanan ve insanlarin dogal cevre ile yerlesik bir baglantisi oldugu fikrine dayanan ekopsikoloji kavrami karsimiza cikmaktadir. Ekopsikoloji insanlarin bir parcasi olduklari dogal cevreleri ile kurdugu baglantiyi kesfetmelerine ve bu baglantiyi insan-cevre odakli karsilikli islevsellige donusturmeye yardimci olmayi amaclamaktadir. Doga ile baglantilarin yeniden sekillendirilmesi ve islevsellik kazandirilmasi, cevresi icinde birey yaklasiminin onemli oldugu sosyal hizmet disiplini acisindan da dikkate degerdir. Bu calisma ekopsikolojiyi ve amacladiklarini sosyal hizmet uygulamalarinda goz onunde bulundurulmasini ve sunacagi katkilari ele almaktadir.