İNSAN HAKLARI VE BİYOTIP SÖZLEŞMESİ’NİN UYGULANMASINDA TÜRKİYE İNSAN HAKLARI VE EŞİTLİK KURUMU

Temel bilim alanlarindaki gelismelerin katma deger etkisi en agirlikli olarak tipta gorulmektedir.  Tiptaki gelismeler yeni farkina varilan etik ve hukuki sorunlarin da yasanmasina neden olmaktadir. Insan onuruna yonelik bu sorunlarin bilinci ile hazirlanarak taraf devletlerin imzasina acilan Insan Haklari ve Biyotip Sozlesmesi 2004 yilinda da ic hukukumuzun bir parcasi haline gelmistir. Gecen on dort yillik surecte Sozlesme’nin ulkemiz tip meslek insanlarinca farkindaliginin istenilen duruma erisememesinin yani sira mahkemelerce de Sozlesme’ye yeterince atifta bulunulmamistir. 6/4/2016 tarihinde kabul edilen 6701 sayili Kanun ile insan haklarinin korunmasi ve gelistirilmesi, hukuken taninmis hak ve hurriyetlerden yararlanma ayrimciliginin onlenmesi ve bu konuda ulusal onleme mekanizmasi gorevini yerine getirmek uzere Turkiye Insan Haklari ve Esitlik Kurumu kurulmustur. Bu makalede, Turkiye’de saglik hizmetlerinin sunumunda son iki on yilda sayisi giderek artan tibbi uygulama hatalari iddialarinda Sozlesme kapsaminda standart mudahale kavramina yeni bir bakis acisi getirilmesi ve bu bakis acisinin etkinlestirilmesinde Turkiye Insan Haklari ve Esitlik Kurumu’nun 6701 sayi ile kendisine verilen Turkiye’nin taraf oldugu uluslararasi insan haklari sozlesmelerinin uygulanmasini izlemek gorevini yerini getirirken ustlenmesi gereken rol konusunda bir baslangic yapilmasi hedeflenmistir.