Sekukinumab w leczeniu pacjentów z osiową spondyloatropatią — stanowisko ekspertów Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego

Zesztywniające zapalenie stawow kregoslupa (ZZSK) to przewlekla, autozapalna choroba reumatologiczna charakteryzująca sie przewleklym procesem zapalnym, uszkodzeniem strukturalnym stawow krzyzowo-biodrowych w badaniu radiograficznym oraz wzmozoną osteogenezą w szkielecie osiowym. Aktualne wytyczne dotyczące leczenia systemowego w ZZSK obejmują niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz inhibitory czynnika martwicy nowotworu alfa (TNF-alpha). Inhibitory TNF stanowią bardzo skuteczną opcje terapeutyczną u pacjentow z osiową spondyloatropatią, ale cześc chorych nie odpowiada na stosowane leczenie lub wystepują u nich objawy niepoządane. W ostatnich latach zainteresowania skupily sie nad rolą IL-17 w patogenezie spondyloatropatii jako potencjalnego celu terapii. Sekukinumab jest w pelni ludzkim przeciwcialem monoklonalnym przeciwko IL-17A, ktorego skutecznośc w leczeniu pacjentow z ZZSK potwierdzono w badaniach klinicznych. W dwoch badaniach 3 fazy sekukinumab zmniejszal aktywnośc choroby w stopniu porownywalnym z inhibitorami TNF z jednoczesnym dobrym profilem bezpieczenstwa. Leczenie sekukinumabem prowadzilo takze do istotnej poprawy jakości zycia uwarunkowanej stanem zdrowia oraz do zmniejszenia stopnia niesprawności i zmeczenia u pacjentow z aktywnym ZZSK. Wyniki 2-letniej obserwacji sugerują ponadto, ze terapia sekukinumabem zmniejsza progresje zmian radiograficznych w kregoslupie, co wymaga potwierdzenia w kontrolowanym badaniu w dluzszym horyzoncie czasowym. Sekukinumab jest pierwszym lekiem biologicznym innym niz inhibitory TNF zarejestrowanym do leczenie pacjentow z ZZSK w Stanach Zjednoczonych i Unii Europejskiej.