¿Cuántas gaviotas invernan en la costa vasca? Una aproximación basada en censos simultáneos

espanolLa costa vasca constituye un area de paso e invernada de gaviotas en el Golfo de Vizcaya y este a su vez en el Paleartico sudoccidental. Este trabajo se establece con el fin de determinar la importancia relativa de las especies que frecuentan la region en invierno, estimar su abundancia, identificar las zonas mas importantes y evaluar hasta que punto un censo unico representa bien la abundancia de gaviotas de un invierno. Estructuralmente, hay dos tipos de estuarios en la costa vasca: aquellos en los que la gaviota reidora Chroicocephalus ridibundus (L. 1766) muestra niveles de abundancia relativa comparables a los de la gaviota patiamarilla Larus michahellis Naumann 1840 y aquellos en los que domina esta ultima, que por otro lado acumula el 66,5% de la abundancia de gaviotas en la costa vasca. La estima de la abundancia basada en un modelo log-lineal aporto un valor medio de unas 4500 gaviotas para el invierno de 2019/20 (con una probabilidad al 95% de que el valor real se situe en el rango de 2500 a 7500 gaviotas). En cuanto a las zonas mas importantes de la region para la invernada de gaviotas, destacan Donostia, Txingudi, Urdaibai y Ondarroa. Observamos, ademas, un incremento de la abundancia en dias lluviosos respecto a los no lluviosos, si bien este efecto se diluye ante la enorme variabilidad asociada a cada zona de muestreo. Esto supone que las cifras son altamente variables, tanto si consideramos el conjunto de especies como cada una de las mas frecuentes por separado. Ante esta realidad, se concluye que los resultados de un unico censo no representan las abundancias de las gaviotas que invernan en la costa vasca, por lo que se recomienda llevar a cabo varios censos simultaneos con el fin de estimar un valor medio junto a su incertidumbre asociada. euskaraEuskal kostaldea kaioen eta antxeten paserako eta negua igarotzeko eremua da Bizkaiko Golkoan, eta azken honek funtzio bera betetzen du Mendebaldeko Paleartikoan. Burutu dugun lanaren helburuak izan dira eremu honetan neguan aurki daitezkeen espezieen garrantzi erlatiboa zehaztea, horien ugaritasuna kalkulatzea, zonalde garrantzitsuenak identifikatzea eta kaioen ugaritasuna kalkulatzeko zentso bakar baten egokitasuna ebaluatzea. Egiturari dagokionez, bi motatako estuarioak aurki ditzakegu euskal kostaldean: batetik, antxeta mokogorriaren Chroicocephalus ridibundus (L. 1766) eta kaio hankahoriaren Larus michahellis Naumann 1840 ugaritasun erlatibo antzekoak dituzten estuarioak; eta, bestetik, kaio hankahoriaren, zeinak euskal kostaldeko kaioen %66,5 osatzen duen, ugaritasun erlatibo handiagoa dutenak. Log-lineala ereduan oinarritutako ugaritasun-estimazioak batezbesteko 4500 aleko balioa eman zuen 2019/20 negurako (kaioen kopuru erreala 2500-7500 balioen artean egoteko % 95eko probabilitatearekin). Negua igarotzeko erabilitako eskualdeei dagokienez, Donostia, Txingudi, Urdaibai eta Ondarroa zonalde garrantzitsu gisa nabarmendu dira. Egindako behaketen arabera, euririk gabeko egunekin alderatuz, egun euritsuetan ugaritasuna hazi egiten da. Alabaina, laginketa-eremuen aldakortasun handia dela-eta efektu horrek indarra galtzen du. Horregatik, jasotako zenbatekoak ere oso aldakorrak izan ohi dira, bai espezie-multzo osoa kontuan izanda, bai maiztasun handieneko espezie bakoitza bere aldetik kontuan hartuta ere. Hori dela eta, zera ondorioztatu da: zentsu bakar bateko emaitzak ez direla esanguratsuak euskal kostaldean negua pasatzen duten kaio eta antxeten ugaritasuna neurtzeko; eta, ondorioz, aldibereko hainbat kontaketa burutzea gomendatzen da, batezbesteko balio bat estimatu ahal izateko, balio horri lotutako ziurgabetasunarekin batera EnglishThe Basque coast is a migratory and wintering area for several gull species within the Gulf of Biscay and the Southwestern Palaearctic. This paper aims to assess the relative importance of those species that overwinter along this coast, estimate their abundance, identify the main areas and evaluate to what extent a single census is enough to represent their abundance. Structurally, we found two types of estuaries: those in which the black-headed gull Chroicocephalus ridibundus (L. 1766) co-dominated with the yellow-legged gull Larus michahellis Naumann 1840, and those in which the yellow-legged gull was dominant. The latter species accounted for 66.5% of the overall gull population size within the Basque coast. The mean gull population size determined by a log-linear model for all species was 4500 individuals for the winter 2019/20 (95% CI: 2500-7500 gulls). The main locations within the region were Donostia, Txingudi, Urdaibai and Ondarroa. We observed an increasing number of counts on rainy days as compared to dry days but this effect was very small as compared to the high variance associated with each survey locality. In view of such a high variability, it can be concluded that the results from a single census are not enough to estimate the population size of those gulls overwintering within the region. Several censuses throughout the winter are recommended to obtain a more robust estimate