Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w mięsakach głowy i szyi

Miesaki glowy i szyi (MGSz) nalezą do rzadko wystepujących nowotworow zlośliwych, stanowiąc okolo 2% wszystkich nowotworow glowy i szyi, 30% wszystkich miesakow u dzieci oraz 4–10% miesakow u doroslych. U dzieci najcześciej wystepują miesaki wywodzące sie z mieśni poprzecznie prązkowanych rhabdomyosarcoma (RMS) oraz miesak Ewinga, u osob w wieku podeszlym najcześciej wystepuje angiosarcoma. Do najczestszych miesakow kości nalezą: osteosarcoma (miesak kościopochodny) i chondrosarcoma (chrzestniakomiesak). Najcześciej obserwowanym objawem MGSz jest niebolesny guz w regionie glowy i szyi, trudności w mowieniu, chrypka, dysfagia, niedroznośc nosa lub ubytki w zakresie nerwow czaszkowych. Podstawe diagnostyki obrazowej stanowi wykonanie rezonansu magnetycznego oraz tomografii komputerowej zajetej okolicy. Leczenie chorych na MGSz powinno byc prowadzone w ośrodkach referencyjnych ze wzgledu na koniecznośc zastosowania wielospecjalistycznego podejścia, opartego na chirurgicznym usunieciu ogniska pierwotnego, czesto z zabiegiem rekonstrukcyjnym oraz pooperacyjnym leczeniem uzupelniającym. Zalecenia zostaly opracowane przez Grupe ds. Miesakow Regionu Glowy i Szyi przy Polskim Rejestrze Guzow Kości.