Original article The effects of intracoronary autologous mononuclear bone marrow cell transplantation on cardiac arrhythmia and heart rate variability

Wstep: Od ponad 10 lat zainteresowanie budzi terapeutyczne zastosowanie komorek macierzystych, ktore są zdolne do regeneracji uszkodzonego miokardium. Dotychczasowe wyniki leczenia chorob serca za pomocą terapii komorkami macierzystymi są jednak niejednoznaczne. Cel: Ocena bezpieczenstwa arytmicznego chorych, ktorym dowiencowo podano jednojądrzaste komorki szpiku, oraz ocena wplywu tych komorek na parametry zmienności rytmu zatokowego w obserwacji wczesnej. Metody: Sześcdziesieciu chorych losowo przydzielono do dwoch grup: grupa 1. – 36 chorych zakwalifikowanych do leczenia aktywnego (dowiencowo podano 20 ml zawiesiny zawierającej komorki macierzyste szpiku kostnego), oraz grupa 2., kontrolna – 24 chorych. U wszystkich tetnicą odpowiedzialną za zawal serca (MI) byla galąź przednia zstepująca lewej tetnicy wiencowej, a frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF) wynosila Wyniki: Badane grupy byly porownywalne pod wzgledem danych demograficznych, obecności czynnikow ryzyka i chorob wspolistniejących. W grupie 1. w MH2 zarejestrowano nieistotny statystycznie wzrost czestości wystepowania epizodow nieutrwalonego czestoskurczu komorowego (13,9 vs 25%). W grupie badanej stwierdzono istotny wzrost wartości SDNN (odchylenie standardowe czasow trwania wszystkich odstepow RR rytmu zatokowego), w grupie kontrolnej natomiast istotnie wzrosly zarowno parametry czasowe, jak i czestotliwościowe. W celu dokladniejszej oceny wplywu zastosowanego leczenia porownano zakres zmian wskaźnikow elektrokardiograficznych miedzy MH1 i MH2. Chociaz w obu grupach w okresie obserwacji doszlo do zwiekszenia mocy widma HF, to w grupie badanej wzrost ten byl istotnie, o 22,4 ms, nizszy niz w grupie kontrolnej. Wnioski: 1. W okresie pierwszego miesiąca po podaniu dowiencowym jednojądrzastych komorek szpiku nie obserwowano istotnego wzrostu czestości wystepowania zlozonych form arytmii komorowej. 2. Wzrost aktywności parasympatycznej w grupie kontrolnej w porownaniu z badaną mozna wiązac z obnizeniem protekcyjnego wplywu ukladu przywspolczulnego u chorych, ktorym podano komorki szpiku kostnego.