عوامل موثر برعدالت آموزشی درمحیط های بالینی از دیدگاه دانشجویان و متولیان آموزش دانشگاه علوم پزشکی گیلان درسال 1393-1392

مقدمه: عدالت در عرصه آموزش یکی از شاخصه­های مهم توسعه همه جانبه سیستم آموزشی و زمینه ساز بروز  استعداد­ها و توانمندی­ها درسطح کلان است. این مطالعه با هدف" تبیین عدالت آموزشی از دیدگاه دانشجویان و متولیان آموزش دانشگاه علوم پزشکی" صورت گرفت. روش­ها: دراین مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوایی با رویکرد نمونه­گیری هدفمند 39 دانشجوی پرستاری، اتاق عمل و هوشبری در دوره کارورزی عرصه و 4 نفر از مدیران و معاونین آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان شرکت داشتند. گردآوری اطلاعات از طریق انجام مصاحبه در گروه­های متمرکز برای دانشجویان و مصاحبه فردی با مدیران آموزشی طی دو نیمسال تحصیلی 93-92 و آنالیز  داده­ها با رویکرد تحلیل محتوای کیفی از نوع قراردادی انجام شد. یافته­ ها : نتایج در قالب دو تم اصلی عوامل تسهیل کننده و عوامل بازدارنده که به ترتیب شامل طبقات (برخورداری از تسهیلات، امکانات و تجهیزات برابر، استفاده از اساتید کارا، برنامه­ریزی آموزشی هدفمند، هماهنگی بین تئوری و عمل، ارتباط بین آموزش و درمان) و (واقعیت­های نامطلوب بالینی،کمبود اساتید بالینی توانمند، ارتباطات فردی، فرایند نامناسب ارزشیابی) که هریک به نوعی بر فرایند تحقق عدالت آموزشی در عرصه آموزش بالینی موثر است بدست آمد. نتیجه­گیری : براساس یافته­های مطالعه حاضر عدالت آموزشی یعنی امکان برخورداری از امکانات آموزشی برابر در بین کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی علی­رغم رشته تحصیلی آنان؛ بطوریکه برای کلیه دانشجویان اقداماتی یکسان در جهت ایجاد شرایط وامکانات مناسب، اساتید بالینی توانمند، کم کردن فاصله­های موجود بین دروس عملی و آنچه در بالین صورت گیرد.