Wpływ L-karnityny na masę lewej komory serca, jej funkcję skurczową i rozkurczową, profil dobowy ciśnienia tętniczego i zmienność rytmu zatokowego u chorych z przewlekłą niewydolnością nerek poddanych z przewlekłą niewydolnością nerek poddanych

Wstep Celem pracy byla ocena wplywu substytucyjnego leczenia L-karnityną na wybrane parametry funkcji ukladu krązenia u chorych z przewleklą niewydolnością nerek poddanych hemodializoterapii. Szczegolowym celem pracy byla analiza parametrow anatomicznych, hemodynamicznych lewej komory serca, wydolności wysilkowej oraz zmian wartości ciśnienia tetniczego pod wplywem stosowanego leku. Material i metody Badania wykonywano w Katedrze i w Klinice Nefrologii, Transplantologii i Chorob Wewnetrznych Akademii Medycznej w Poznaniu i na Oddziale Dziennym Diagnostyki Kardiologicznej ZOZ Nowe Miasto w Poznaniu, u 20 chorych z przewleklą niewydolnością nerek (11 kobiet, 9 mezczyzn, średnia wieku 52,10 ± 15,72 roku, średni czas leczenia dializacyjnego 33,84 ± 20,41 miesiecy). Chorzy otrzymywali przez 6 miesiecy L-karnityne doustnie 4 × 250 mg w postaci preparatu Carnivit produkcji Polfa-Kutno. Przed leczeniem i po nim wykonywano badanie echokardiograficzne, spoczynkowe badanie EKG, elektrokardiograficzną probe wysilkową na biezni, 24-godzinny pomiar ciśnienia tetniczego i 24-godzinne badanie EKG metodą Holtera. Przed leczeniem i po nim oznaczano stezenie karnityny wolnej i calkowitej w surowicy oraz wykonywano podstawowe badania laboratoryjne. Grupe kontrolną stanowilo 10 chorych z przewleklą niewydolnością nerek (5 kobiet, 5 mezczyzn, średnia wieku 50,23 ± 18,10 roku, średni czas leczenia dializacyjnego 41,2 ± 23,12 miesiąca), u ktorych nie stosowano L-karnityny. Dla porownania uzyskanych wynikow badan grupa kontrolna obejmowala 30 zdrowych ochotnikow (18 kobiet i 12 mezczyzn, średnia wieku 41,2 ± 18,6 roku). Wyniki Po 6 miesiącach leczenia L-karnityną, grubośc tylnej ściany lewej komory (PW), przegrody miedzykomorowej (LV), wzgledna grubośc ścian lewej komory (RWT) i masa mieśnia lewej komory (LVM) zmniejszyly sie istotnie statystycznie (p Wnioski Po 6 miesiącach leczenia L-karnityną czas trwania elektrokardiograficznej proby wysilkowej wydluzyl sie istotnie statystycznie (p < 0,05), a takze istotnie statystycznie (p < 0,05) zwiekszyla sie wartośc obciązenia. Poprawila sie wydolnośc serca wedlug klasyfikacji NYHA z klasy II/III na klase II. Uzyskane korelacje pomiedzy stezeniem w surowicy karnityny calkowitej a grubością PW, IVS, wartością RWT, czasem trwania proby wysilkowej i wartością obciązenia pośrednio potwierdzają korzystną role L-karnityny w obserwowanej regresji przerostu lewej komory serca, w poprawie jej funkcji skurczowo-rozkurczowej oraz poprawie wydolności fizycznej chorych. Wykazano, ze leczenie L-karnityną nie wplynelo na zmiany wartości ciśnienia tetniczego, a takze na obecne w badaniu EKG zmiany niedokrwienne, jak rowniez na zmiennośc rytmu zatokowego.