Metastatic cancer of the bladder to the penis — a report of three cases and a literature review

W tutejszym ośrodku leczono w ciągu 9 lat trzech pacjentow z rozsiewem nowotworowym z pecherza moczowego do prącia. Rokowanie w przypadku przerzutow nowotworowych do prącia jest niekorzystne. Wiekszośc chorych umiera w ciągu roku od rozpoznania. Przezycia leczonych przez nas pacjentow, wynoszące 6, 10 i 16 miesiecy od momentu rozpoznania przerzutu nowotworu do prącia, są porownywalne z opisywanymi w literaturze średnimi przezyciami takich chorych. U dwojki naszych pacjentow przerzuty do prącia byly pierwszym objawem uogolnienia choroby nowotworowej, co wskazuje na koniecznośc brania pod uwage mozliwości wystąpienia przerzutow w tej lokalizacji w trakcie badan kon­trolnych, zwlaszcza ze u wszystkich opisanych przez nas pacjentow guzy przerzutowe byly początkowo bezobjawowe. Wczesne rozpoznanie rozsiewu raka pecherza moczowego do prącia umozliwia szybsze wdrozenie przyczynowego leczenia onkologicznego, ktore mogloby poprawic jakośc zycia chorych. Po rozpoznaniu przerzutow do prącia lub rownolegle do tego faktu doszlo do uogolnionego rozsiewu choroby, co stanowilo o zlym rokowaniu u naszych chorych mimo wdrozonego leczenia, co rowniez opisano w literaturze. Ze wzgledu na rzadkie wystepowanie przerzutow do prącia nadal nie ustalono u takich chorych standardow postepowania przyczynowego i paliatywnego. W zalezności od typu i zaawansowania guza pierwotnego oraz objawow i stanu ogolnego chorego stosuje sie chirurgiczne usuniecie zmiany, calkowitą lub cześciową resekcje prącia (ewentualnie z wylonieniem ureterostomii), paliatywną radioterapie oraz chemioterapie. W przypadku nasilonego, trudnego do opanowania innymi metodami bolu, usuwa sie nerw grzbietowy prącia.