Granica możliwości leczniczych u chorego z arytmią komorową

Celem pracy jest przedstawienie wynikow zastosowania roznych metod terapii niefarmakologicznej u chorego z napadowym czestoskurczem komorowym (VT) opornym na leki przeciwarytmiczne. Byl to mezczyzna w wieku 57 lat z wieloletnim nadciśnieniem oraz pozawalową dysfunkcją lewej komory, chorobą dwunaczyniową, tetniakiem aorty brzusznej i umiarkowaną niewydolnością nerek. Choremu wszczepiono przezzylnie ICD Phylax 03. Z powodu burzy elektrycznej u chorego w przeciągu 3 tygodni mialo miejsce 12 elektrowstrząsow oraz 239 razy uzyta byla stymulacja przeciwarytmiczna - w przewadze skuteczna. Przeprowadzono nieudaną probe przezskornej ablacji ogniska arytmogennego z dostepu od strony prawej komory. Wykonano operacje pomostowania wiencowego (LAD, D1) oraz antyarytmiczną - chorego nie wyprowadzono z krązenia pozaustrojowego. Przypadek ilustruje, ze mimo ogromnego postepu terapeutycznego istnieją chorzy, wobec ktorych mozemy byc bezradni.