Het chronischevermoeidheidssyndroom: diagnostiek en behandelingsmogelijkheden

Dit is het eerste van twee artikelen over het chronischevermoeidheidssyndroom (CVS). De diagnostiek en behandelingsmogelijkheden worden beknopt besproken. In het tweede artikel ligt het accent op de afstemming van behandeling en werkhervatting. WAT I S C VS? CVS is een aandoening, waarbij ernstige vermoeidheid gepaard gaat met aanzienlijke beperkingen in het dagelijks functioneren, zonder dat een lichamelijke verklaring gevonden is. Bij CVS gaat het om een veelheid van klachten. Naast een overheersend gevoel van totale uitputting, zijn er vaak concentratie- en geheugenklachten, slaapklachten, spier- en gewrichtspijnen. Bijna altijd is sprake van een vermindering van lichamelijke activiteiten. Alledaagse fysieke activiteiten, zoals het huishouden doen, geven problemen en vaak stopt de patient met sporten. De vermoeidheid heeft veelal gevolgen voor de sociale contacten. Veel CVS-patienten werken niet meer of slechts in deeltijd. Omdat de patient er niet direct ‘ziek’ uitziet, is er vaak onbegrip vanuit de omgeving, soms ook van artsen. Internationaal zijn er diagnostische criteria overeengekomen en deze spreken van ernstige vermoeidheid, langer dan 6 maanden aanwezig, die niet herstelt met rust en niet het gevolg is van overmatige inspanning, terwijl een somatische verklaring ontbreekt. Er zijn altijd bijkomende klachten, waarvan de patient er vier moet hebben om van CVS te spreken: spierpijn, gewrichtspijn, keelpijn, hoofdpijn, concentratiezwakte en vergeetachtigheid, gevoelige lymfeklieren, uitputting na inspanning, en niet uitgerust wakker worden. 1 Het merendeel van de CVS-patienten, ongeveer 70%, is vrouw. Er is geen eenduidige relatie met opleidingsniveau of leeftijd. De diagnose CVS wordt wel relatief weinig gesteld bij mensen ouder dan 60 jaar.