Przedsionkowe zaburzenia rytmu serca we wczesnym okresie po kardiowersji elektrycznej migotania przedsionków

Wstep: Liczne pobudzenia przedwczesne przedsionkowe (SVEB), zwlaszcza te o krotkim czasie sprzezenia, stanowią czynnik ryzyka napadowego migotania przedsionkow (PAF). Sklonnośc do wystąpienia nawrotu PAF zmniejsza sie wraz z uplywem czasu od momentu zastosowania kardiowersji elektrycznej. Skrocenie okresu refrakcji mieśnia przedsionkow, przypisywane remodelingowi elektrycznemu przedsionkow, moze byc rowniez cześciowo zalezne od zmian neurohumoralnych spowodowanych impulsem elektrycznym kardiowersji. Celem badania byla ocena wystepujących bezpośrednio po kardiowersji elektrycznej zaburzen rytmu serca, w odniesieniu do ilości energii impulsu elektrycznego, wzrostu stezenia amin katecholowych oraz przedsionkowych zaburzen rytmu serca w kolejnych 24 godzinach monitorowania EKG metodą Holtera u chorych poddanych kardiowersji elektrycznej z powodu migotania przedsionkow. Material i metody: Badaniem objeto grupe chorych z PAF (22 pacjentow w wieku 64,1 ± 11,2 roku; 10 kobiet i 12 mezczyzn). Kardiowersje elektryczną wykonywano w dozylnym znieczuleniu ogolnym etomidatem i fentanylem. Bezpośrednio przed kardiowersją rozpoczynano 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera za pomocą systemu Medilog Optima. Stezenie calkowitych amin katecholowych oznaczano we krwi zylnej metodą radioenzymatyczną przed skutecznym impulsem kardiowersji elektrycznej i bezpośrednio po nim. Liczbe SVEB oceniano w 5-minutowych przedzialach czasowych bezpośrednio po kardiowersji i godzine po niej jako wartości kontrolne. Obecnośc PAF oceniano w 24-godzinnym monitorowaniu holterowskim. U wszystkich chorych przed kardiowersją wykonywano badanie echokardiograficzne z oceną wymiarow jam serca, czynności lewej komory i obecności materialu zakrzepowego. Wyniki: W badanej grupie chorych średnia wartośc LVEDD wynosila 53,3 ± 7,2 mm, frakcji wyrzutowej lewej komory - 61,4 ± 14,8%, wielkośc lewego przedsionka - 48,6 ± 5,1 mm, liczba impulsow elektrycznych - 1,6 ± 1,0 (1–5), a calkowita zastosowana energia - 391,0 ± ± 340,0 (200–1580 J). Stwierdzono, ze liczba SVEB bezpośrednio po kardiowersji elektrycznej jest istotnie statystycznie wieksza (odpowiednio: 29,3 ± 44,9 vs. 10,7 ± 33,7; p Wnioski: Podczas kardiowersji elektrycznej nastepuje wzrost stezenia amin katecholowych. Bezpośrednio po zabiegu liczba przedsionkowych pobudzen przedwczesnych jest istotnie wieksza niz godzine po kardiowersji. (Folia Cardiol. 2004; 11: 653-648)