Znaczenie metod neuroobrazowania w diagnostyce padaczek

W niniejszym artykule podjeto probe przeglądu dostepnych obecnie metod neuroobrazowania w diagnostyce padaczek oraz ich oceny pod kątem przydatności w codziennej praktyce neurologa epileptologa. Od wprowadzenia do powszechnego uzytku tomografii komputerowej, w latach 70. ubieglego stulecia, na przestrzeni ostatniego cwiercwiecza dokonal sie gwaltowny rozwoj diagnostyki obrazowej, ktory nie ominąl rowniez epileptologii. Nie mozna sobie wyobrazic warsztatu wspolczesnego klinicysty bez mozliwości korzystania z licznych informacji, oferowanych przez nowoczesne techniki obrazowania. Z praktycznego punktu widzenia mozna wyroznic metody obrazujące strukture (obrazowanie morfologiczne), do ktorych zalicza sie tomografie komputerową (CT, computed tomography ) i rezonans magnetyczny (MR, magnetic resonance ), oraz obrazujące funkcje badanego narządu — czynnościowy rezonans magnetyczny (fMR, functional magnetic resonance ), spektroskopie rezonansową (MRS, magnetic resonance spectroscopy ), tomografie emisyjną pojedynczego fotonu (SPECT, single-photon emission tomography ) i pozytronową tomografie emisyjną (PET, positron emission tomography ). Obecnie zarowno pod wzgledem czestości wykonywanych badan, jak i ich dostepności ekonomicznej i wartości diagnostycznej metodą pierwszoplanową jest rezonans magnetyczny. W dziedzinie epileptologii wyparl on zdecydowanie CT, ktorą wykonuje sie jedynie ze szczegolnych wskazan. Wydaje sie, ze z powodu niedostatecznej rozdzielczości przestrzennej wartośc badan SPECT i PET stanowi jedynie uzupelnienie w stosunku do danych uzyskiwanych za pomocą badania MR. W niedalekiej przyszlości obiecującą metodą moze sie okazac technika MRS pozwalająca na śledzenie in vivo metabolizmu w wybranych niewielkich obszarach mozgowia. Obserwacje wielu autorow sklaniają do wysuniecia wniosku, ze jedynie polączenie wielu metod diagnostycznych, pozwalających obrazowac i strukture, i funkcje badanego narządu jest wlaściwym kierunkiem, w ktorym powinna podązac wspolczesna diagnostyka padaczki.