Neurosarkoidoza — patomechanizm, objawy kliniczne, diagnostyka i leczenie

Neurosarkoidoza jest odmianą sarkoidozy — uogolnionej, przewleklej choroby ukladu odpornościowego — przebiegającą z objawami ze strony ośrodkowego ukladu nerwowego. Jej etiologia nie jest dokladnie poznana. Najcześciej wymienia sie przyczyny autoimmunologiczne, genetyczne, wirusowe i/lub bakteryjne oraz dzialanie związkow nieorganicznych. Uwzgledniając mozliwą patogeneze choroby, stworzono dwa eksperymentalne modele zwierzece — Mycobacterium tuberculosis i Propionibacterium acne . Sarkoidoza wystepuje zwykle miedzy 20. a 40. rokiem zycia. Podstawą rozpoznania jest stwierdzenie w badaniach obrazowych charakterystycznych ziarniniakow nieserowaciejących, ktore mogą wystepowac w wiekszości narządow wewnetrznych, najcześciej w plucach i wezlach chlonnych. W diagnostyce roznicowej pomocne są badania czynnościowe pluc oraz badanie odczynu tuberkulinowego. Istotną role w weryfikacji rozpoznania klinicznego odgrywa badanie histopatologiczne. Trudności diagnostyczne moze sprawiac fakt, ze w okolo 20% ziarniniaki ulegają serowaceniu, a kliniczne objawy choroby są czesto nieswoiste lub jej przebieg jest bezobjawowy. U niektorych chorych zmiany ustepują samoistnie, a w ciezszych przypadkach podstawowe zastosowanie ma leczenie immunosupresyjne. Autorzy przedstawiają aktualne poglądy na temat patogenezy, diagnostyki oraz leczenia sarkoidozy, a zwlaszcza postaci choroby przebiegającej z zajeciem ukladu nerwowego (neurosarkoidoza).