Ocena zaburzeń nastroju u pacjentek po porodzie oraz czynników predysponujących do występowania tych zaburzeń

Wstep: Celem pracy jest ocena rozpowszechnienia zaburzen nastroju z uwzglednieniem wystepowania depresji poporodowej oraz analiza czynnikow predysponujących do ich wystepowania. Material i metody: Grupą badaną byly pacjentki Ginekologiczno-Polozniczego Szpitala Klinicznego Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, przebywające na oddzialach poporodowych. Badanie mialo charakter kwestionariuszowy. W pracy wykorzystano skale depresji Becka, Edynburską Skale Depresji Poporodowej (EPDS) i kwestionariusz wlasny. Pacjentki wypelnily anonimowy kwestionariusz i skale depresji Becka w 1.−7. dni po porodzie (n = 184), a nastepnie przeslano im skale depresji Becka oraz EPDS po 30 dniach od porodu w celu ponownej oceny nastroju. Uzyskano 41 odpowiedzi zwrotnych. Badanie uzyskalo zgode Lokalnej Komisji Bioetycznej. Wyniki: Wśrod badanych pacjentek bedących w 1.−7. dniu po porodzie: 11,96% uzyskalo wynik świadczący o lagodnej depresji, a 0,54% o umiarkowanej wedlug skali Becka. Po okolo 30 dniach od porodu wynik ten zwiekszyl sie do 19,51% dla lagodnej i odpowiednio 2,44% dla umiarkowanej depresji. Wnioski: Na podstawie uzyskanych wynikow czynnikami predysponującymi do wystąpienia zaburzen nastroju w 1.−7. dni po porodzie byly: nieplanowana ciąza, komplikacje zdrowotne podczas trwania ciązy, pobyt w szpitalu z powodu zagrozenia ciązy, epizody depresji w przeszlości oraz wystąpienie myśli rezygnacyjnych lub samobojczych w przeszlości. Wystąpienie w przeszlości stresującego wydarzenia w postaci poronienia, martwego porodu lub śmierci dziecka wiązalo sie z uzyskiwaniem nizszych wynikow w skali Becka przez badane pacjentki. W pracy nie wykazano istotnej statystycznie zalezności pomiedzy uzyskanymi wynikami w skali Becka a badanymi czynnikami ocenianymi miesiąc od porodu, analizowana grupa byla istotnie mniejsza (n = 41).