Evaluation of the usefulness of the immunoradiometric method for post-mortem measurement of insulin concentration in the intraocular fluid: preliminary results

WSTĘP: W praktyce medyczno-sądowej rzadkie przypadki związane z samobojczym, zbrodniczym lub przypadkowym przedawkowaniem insuliny nalezą do trudnych pod wzgledem analitycznym i opiniodawczym. Oznaczanie insuliny we krwi sekcyjnej, glownie ze wzgledu na zachodzące tanatochemiczne procesy degradacyjne (zwlaszcza hemolize), ma ograniczoną wartośc diagnostyczną i w praktyce medyczno-sądowej jest nieprzydatne. CEL PRACY: Celem pracy byly: 1) ocena przydatności metody immunoradiometrycznej – wykorzystywanej dotąd w badaniach klinicznych – do pomiaru stezenia insuliny w plynie z galki ocznej post mortem, 2) wstepna ocena przydatności uzyskanych wynikow w orzecznictwie toksykologiczno- i medyczno-sądowym oraz 3) potwierdzenie na wlasnym materiale sluszności cytowanych danych literaturowych dotyczących wplywu hemolizy na wynik oznaczenia insuliny we krwi sekcyjnej. MATERIAŁ I METODY: Material badawczy stanowily 93 probki plynu z galki ocznej pobrane w czasie sądowo-lekarskich sekcji zwlok przeprowadzonych w Katedrze i Zakladzie Medycyny Sądowej i Toksykologii Sądowo-Lekarskiej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Dodatkowo analizie poddano 10 probek krwi obwodowej pobranej od osob zywych w celach kliniczno-diagnostycznych – od 5 kobiet i 5 mezczyzn. Do oznaczen wykorzystano zestawy Insulin(e) IRMA KIT firmy IMMUNOTECH. WYNIKI: W 86 (92,5%) probkach stezenie insuliny bylo nizsze niz czulośc analityczna metody (ponizej 0,5 μIU/ml), natomiast w 7 przypadkach zawieralo sie w przedziale 1,42–24,42 μIU/ml. CONCLUSIONS: Determination of the insulin level in the intraocular fluid by the immunoradiometric method provides an opportunity for objective verification of poisoning, however this claim requires further research.